دنیای خاص آدمهای اطراف زندگی ما

ﻭﻗﺘﯽ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺕ ﺧﻠﻮﺕ ﻣﯿﮑﻨﯽ ﻭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽﭘﺮﺳﯽ
ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺍﻃﺮﺍﻓﯿﺎﻥ، ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﺗﺮ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﮐﺮﺩﻥ
ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺩﺍﺩﻥ
ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﮐﺮﺩﻥ ﺯﺧﻤﻬﺎﺕ ﻭ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﺩﻥ
ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ
ﻭ ﺯﺧﻤﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﮔﺮﻡ ﻟﻤﺲ ﮐﻨﻨﺪ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ، ﺩﺭﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ.
ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ، ﻏﻢ ﻭ ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ،
ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﻭ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻨﻨﺪ
ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ «ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ﺗﻮ»
«ﻧﻔﻬﻤﯿﺪﻥ ﺗﻮ »
« ﮔﯿﺞ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮ »
«ﺯﺧﻤﯽ ﻭ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻮ »
ﺑﺮﺍﯾﺸﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﮎ ﻭ ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻮﺩ.
ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ «ﺿﻌﻒ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻦ » ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ، ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﮐﻨﺎﺭﺕ ماندند...